بیانات سال 78
دانشگاههای کشور، برجسته‌تر، زنده‌تر و فعّالتر مشغولند؛ من هم از بعضی از آنها مطّلعم. پس، به قول بعضیها: « ادلّ الدلیل علی امکان شیء وقوعه »؛ بهترین و رساترین دلیل بر امکان چیزی، این است که خود آن چیز اتّفاق بیفتد. وقتی ما بحث میکنیم که آیا این فلان چیز ممکن است یا ممکن نیست، بعد میبینیم همین شیئی که درباره امکان وقوعش بحث میکنیم، الان در خارج وجود دارد، دیگر بحثها تمام میشود. البته باز هم عدّه‌ای به بحث ادامه خواهند داد؛ آدمهای بیکار و دنبال بحثهای صرفاً ذهنی، در دنیا کم نیستند. این‌جا و آن‌جا بنشینند و حرف بزنند: « بحث کنیم ببینیم آیا گرایش انقلابی، گرایش دینی و عمل دینی، با پیشرفت علمی سازگار است یا نیست !» خیلی خوب؛ بنشینند تا شب بحث کنند ! وجود این دانشگاه و وجود این مجموعه علمی در این‌جا و وجود شما دانشجویانِ بسیار خوب و عزیز من و آن اساتید بسیار خوبتان، این بحثها را بی‌فایده و مهمل و بیجا محسوب میکند. حقیقتش این است که وقتی من با شما دانشجویان عزیز دیدار دارم، حرفهای فراوانی در ذهنم میگذرد. مخاطب اصلىِ بیشترین حرفهای ما هم شما - یعنی نسل جوان دانشجو - هستید. « ما » که میگویم، نه من به‌عنوان یک مسؤول در نظام جمهوری اسلامی؛ نه. من به‌عنوان « علی خامنه‌ای » به‌عنوان یک طلبه و یک روحانی و به‌عنوان کسی که به مسائل علمی و فکری در زمینه‌های اسلامی، در زمینه‌های تاریخی، در زمینه‌های سیاسی ذیعلاقه است. البته مسؤولیت هم خودش یک داستان دیگر و ماجرای دیگری است. مخاطب اصلىِ