روز، صحبت از این نبود که ارتش ایران بتواند از تولید و از محصول تحقیقات خود استفاده کند؛ ابدا. حتّی صحبت این نبود که بتواند آن هواپیما یا رادار یا وسیله مدرن الکترونیکیای را که در اختیارش میگذارند، درست بشناسد ! اجازه این هم داده نمیشد. این همان سنگ و حجاب و محفظه‌ای است که جلوِ رشد یک موجود را میخواهد بگیرد. این موجود تا مادامی که بیحسّ و بیخیال باشد، این محفظه هست و وقتی به خود آمد، آن وقت است که محفظه‌ها را میشکند و مانعها را برمیدارد. این اتّفاق افتاد و ارتش، خود را در صفوف مقدّم ملت ایران قرار داد.

ملت ایران محفظه‌ها را شکست و حجابهایی را که در مقابل او قرار داده بودند تا حقیقت را درک نکند، برداشت. آن چیزی که او را بیدار کرد، یاد خدا، نام خدا، نام اسلام، نفس گرم آن مرد الهی و خدایی، زنده شدن آرمانها و هدفهای بلند اسلامی و افق آینده بود؛ و این راه بسیار خوش عاقبت در مقابل او باز شد. نیروهای مسلّح، ارتش، سپاه، آحاد ملت و قشرهای مختلف ملت، در طول این بیست سال - حقّاً و انصافاً - امتحان موفّقی دادند. ملت ایران امروز در مقابل تاریخ روسفید است.

«4»