بیانات سال 78
بسم‌اللَّه‌الرّحمن‌الرّحیم
به همه عزیزانی که امروز مراسم فارغ‌التّحصیلی آنهاست و جوانان عزیزی که از امروز با سردوشی، کار علمی و تحصیلی خودشان را آغاز میکنند، و نیز به مسؤولان این دانشگاه که محصول زحمات و رنجها و برنامه‌ریزیهای خودشان را در چهره شما عزیزان مشاهده میکنند، صمیمانه تبریک میگویم. همچنین روز نوزدهم بهمن را که یادبود بزرگی برای نیروی هوایی و همه ارتش جمهوری اسلامی ایران است، تبریک میگویم و به شهدای بلندآوازه نیروی هوایی ارتش - شهید ستّاری، شهید بابایی و دیگران - که هر کدام در آسمان خاطرات این کشور ستاره‌ای شدند و در تاریخ این ملت ماندگار گشتند، درود میفرستم.
اگر روز نوزدهم بهمن و حرکتی را که نیروی هوایی انجام داد، به‌طور درست بشکافیم، انسان معانی زیادی در این حرکت و در این روز، مشاهده میکند. آن روز در واقع، ارتش آمد و خود را در صفوف مقدّم ملت قرار داد؛ با همان هدفها، با همان آرزوها، با همان انگیزه‌ها و با همان روشها. ملت رنج می‌برد؛ انقلاب حرکت عظیمی بود که این ملت بزرگ، برای رنج‌زدایی و آینده‌سازی انجام داد. ملت از دیکتاتوری و استبداد سیاهِ حاکم بر این کشور رنج می‌برد. اوّلاً،