نکتهی بعدی این است که من به برادران عزیز در حوزهی علمیه توصیه میکنم که نگذارند توطئهی جدایی و تقابل حوزه و دانشگاه بار دیگر به ثمر بنشیند. دانشگاه را همتای علمی خودتان بدانید؛ دو همتا. شما در یک رشته تحصیل میکنید، آنها هم در رشتههای دیگری تحصیل میکنند. یک مجموعهی علمی اینجاست، یک مجموعهی علمی هم محیط دانشگاهی کشور است. همیشه سعی دشمن این بوده است که بین حوزه و دانشگاه نفرت و تنافر و دشمنی بهوجود بیاورد. نگذارید این حالت به وجود آید. اگر چهار نفر در گوشهای در یک دانشگاه یک حرکت خلافی انجام دادند، این مثل آن است که دو نفر در حوزهای، در گوشهای، کار غلطی کردند. نه آن را میشود تعمیم داد، نه این را میشود تعمیم داد. البته اینجا منظورم از رابطهی حوزه و دانشگاه، رابطهی صرفاً عاطفی است. البته رابطهی علمی و عملی به وسیلهی مدیران امکانپذیر است ولی در این مقام، من مسألهی عاطفی را مطرح میکنم.
آخرین توصیهای که عرض میکنم، در ارتباط طلاّب عزیز و جوان و فضلای محترم با مردم است. در ارتباطات خود با مردم، اصل نرمش و تواضع و مدارا و درعینحال اثرگذاری و تبلیغ و هدایت را هرگز نباید فراموش کنید. خصوصیت طلاب حوزهی علمیه و فضلای حوزههای