بههرحال من به شما جوانان عزیز عرض میکنم: چه در درس خواندن، چه در اتّخاذ مواضع سیاسی و چه در فعّالیتهای فرهنگی، تقوای الهی و رضای خدا و جستجوی از آنجایی را که میدانید باعث خشنودی خدای متعال است، فراموش نکنید و از دست ندهید. اساس این است. یک کشور به بهروزی خواهد رسید، اگر در این کشور جماعت قابل توجّهی از مردم با چنین نیتی وجود داشته باشند؛ ولو همه هم چنین نباشند. وقتی که جماعت مؤمن و زمرهی مؤمنهای در یک کشور وجود داشته باشند، اینها بلاشک راههای هدایت را، راههای سلامت را، راههای اعتلاء و عزّت را در پیش خواهند گرفت.
شما نسل جوانی هستید که در یکی از حسّاسترین دورانها در کشورتان زندگی میکنید. من گمان میکنم به این حسّاسیت، ما کمتر دورهای در گذشته داشتهایم؛ یعنی اینگونه تعبیر کنیم: حسّاسیت دوران و زمان، به انضمام آمادگی شرایط را نداشتیم. شاید دورههای دیگری