بیانات سال 79
بسم‌اللَّه‌الرّحمن‌الرّحیم
به همه برادران و خواهرانی که لطف کردند و تشریف آوردند، خوشامد عرض میکنم و روز شریف معلم و روز شریف کارگر را به معلمان عزیز و به کارگران عزیز تبریک میگویم. همچنین یاد استاد شهیدِ بزرگوار و معلم پیشروِ این وادی - مرحوم آیةاللَّه شهید مطهری - را که حقّ بزرگی به گردن ملت و انقلاب ما دارند، گرامی میدارم.
درباره این دو جامعه مهم - جامعه کارگری و جامعه معلمان - سخنان بحق و بجا و زیادی گفته شده است. شکّی نیست که این دو قشر جزو اثرگذارترین قشرهای جامعه در حال و آینده کشورند. معلمان، سازندگان انسانند؛ انسان والا، انسان پیشرو، انسان تربیت شده، انسان باسواد. در واقع این معلمان هستند که ماده اصلىِ درجه اول عالم خلقت را که وجود آن برای همه پیشرفتها و تعالیها - چه مادّی و چه معنوی - شرط اصلی و محوری است، پرداخت میکنند، به ثمر میرسانند و کارآمد میسازند. اگر جامعه معلمان در یک کشور، عزیز و گرامی داشته شوند، این فقط عزیز داشتن یک عدّه از مردم نیست؛ این عزیز داشتن علم و تعالی و پیشرفت است؛ عزیز داشتن انسان است. این که در کشور از معلمان تجلیل میشود، صرفاً لفّاظی و تعارف نیست. معنای این حرفها و این گفتنها این است که فضای عمومی کشور قدر