اوباش و الواط و امثال اینها - چه در کسوت یک عنصر اتوکشیدهی سیاسی، چه در کسوت یک فرد حزباللّهی، چه در کسوت یک عضو عالیرتبه وابسته به فلان سازمان، دستگاه مربوطه باید کار او را تا آخر پیگیری کند. اگر این قاطعیت و پیگیری و هوشیاری و بیملاحظگی در اجرای حقّ و عدالت وجود داشته باشد، آنگاه اقتدار نظام مثل خورشیدی میدرخشد.
مجروح کردن امنیت، مجروح کردن اقتدار نظام است. آن روز که به قضایای تأسّفبار و گریهآور تیرماه سال گذشته نگاه میکردیم، میدیدیم که مطبوعاتِ آن روز چه مینوشتند. من به بعضی از مسؤولان عالیرتبه کشور این روزنامهها را نشان دادم و گفتم اینها چیست ؟ گفتند کار آنها زیر سؤال بردن اقتدار نظام است. همینطور هم بود. تیترهایی انتخاب و درج میشد که معنایش تشویق به ناامنی و لازمه واضح و روشن آن، ناتوانی دستگاه در استقرار امنیت بود. چه دشنامی از این بالاتر !؟ چه ضربهای از این بدتر و ناجوانمردانهتر !؟ این خودش عامل ناامنی میشود. برخورد با عامل ناامنی بایستی قاطع، هوشمندانه، بخردانه و از موضعی فراتر از همه بازیهای جناحیای که متأسّفانه در دست و بال خیلیها رایج است، باشد.