بیانات سال 79


بسم‌الله‌الرّحمن‌الرّحیم

برادران و خواهران عزیز ! خیلی خوش آمدید. از همه‌ی شما عزیزان به خاطر زحمات باارزش و خطیری که بر عهده گرفته‌اید، صمیمانه تشکّر میکنم. از همسران محترمتان هم صمیمانه تشکّر میکنم. یقیناً مردانِ کار، بخش مهمی از موفقیّتهای خودشان را مدیون همسران فداکار و با گذشتِ خود هستند. ان‌شاءالله همه‌ی شما مشمول لطف الهی و مورد توجّه خاصِ‌ّ ارواح طیّبه‌ی شهدای عزیزمان باشید. از خانواده‌های عزیز شهیدان هم که اظهار لطف کردند و تشریف آوردند، صمیمانه تشکّر میکنم و از خداوند متعال برای ارواح طیّبه‌ی همه‌ی شهدا، بخصوص شهیدان این راه پُرارزش - که شما در آن مشغول حرکت هستند - خصوصاً شهید عزیز اخیر، علوِّ درجات و همنشینی با صالحان و اولیا و ائمّه را مسألت میکنم.

کار شما، کار مهمّی است. همان‌طور که برادر عزیزمان اشاره کردند، این کار دارای منافع و آثار بسیار حائز اهمیتی است. از جمله چیزهایی که یک کار را در پیشگاه خداوند فضیلت میدهد، این است که اهمیت آن کار از نظر بینندگان، آن‌چنان آشکار نباشد. بعضی کارها پُرسروصداست و همه‌ی افراد اهمیت آن را میفهمند؛ اما در بعضی از کارها زحمت و تلاش

«1»