خودشان قرار میدادند، بشریّت خیلی زود به آن نقطهای میرسید که هنوز به آن نقطه نرسیده؛ علم پیشرفت میکرد، فکر بشری پیشرفت میکرد، درجات روحی انسانها بالا میرفت، صلح و صفا در بین انسانها برقرار میشد، ظلم و جُور و ناامنی و تبعیض و بیعدالتی از بین مردم رخت برمیبست؛ غدیر این بود. اینکه فاطمهی زهرا ( سلام الله علیها ) - که عارفترین انسانها به مقام پیغمبر و امیرالمؤمنین در آن زمان بود - فرمود که اگر دنبال علی راه میافتادید، شما را به چنین سرمنزلی هدایت میکرد و از چنین راهی میبرد، به خاطر این است.
ولی بشر زیاد اشتباه میکند؛ در تاریخ، اشتباهات بزرگ همیشه سرنوشت انسانها را به مشکلات بزرگ دچار کرده. ماجرای سِیر انسان در دوران نبوّت نبیّ خاتم ( صلی الله علیه و آله و سلّم )، ماجرای بسیار پُرحادثهای، داستان بسیار مهمّی، و حامل یک فلسفهی بسیار عمیقی است؛ در سال امیرالمؤمنین، شایسته بود و هنوز هم هست - چون همهسال متعلّق