نصیحت پنجم، پرهیز از تشنّج سیاسی است. گاهی بعضی از اعضای دولت یک کلمه حرف میزنند یا موضعی اتّخاذ میکنند، بعد میبینید که یک مسأله سیاسی در کشور درست میشود. یک حرف بیخودی که لزومی نداشت گفته شود، گفته میشود؛ بعد همان را رادیوی خارجی و رادیوی داخلی و فلان روزنامه بنا میکنند به کش دادن. هرچه که فضای کشور از تهیّج سیاسی دورتر باشد، شما بهتر میتوانید کار کنید. شما نگذارید آن فضا به وجود آید. در وزارتخانه‌ها هم آدمهایی را که این‌طور حرکت میکنند، نیاورید. من به بعضی از دوستان راجع به این قضیه سفارش کرده بودم، اما گوش نکردند؛ لذا نتایج خوبی به بار نیامد. البته در این زمینه‌ها بناىِ بر الزام و تأکید ندارم. به بعضی از افراد یک نصیحت دوستانه و برادرانه میکنم که اگر عمل کنند، به نفع خودشان است. بعضی عمل میکنند، بعضی هم متأسفانه عمل نمیکنند. آدمهای مسأله‌دارِ جنجالىِ وابسته به فلان جناح و فلان حزب را نیاورید؛ اینها بروند کار خودشان را جای دیگر بکنند. دولت نباید به جایی تبدیل شود که احزاب میخواهند دیدگاهها و گرایشهای خودشان را در آن‌جا رسمی و پرچمش را بلند کنند. این درست نیست؛ نتیجه‌اش این خواهد شد که از کار میمانید و آن وظیفه‌ای که بر عهده شماست، به بار نخواهد نشست.

به نظر من آقایانِ وزرا هم نباید وقت خود را در کارهای حزبی صرف کنند. زمان آقای هاشمی وقتی حزب آقایان کارگزاران درست شد،