اوّلین توصیه قرآن، توحید و توجّه به خدا و شکستن بتهای زر و زور - به هر شکل که هستند - است. توصیه دیگر قرآن به مسلمانها، اتّحاد کلمه آنهاست. اگر ما نهی قرآن را - که میگوید « ﴿و لا تفرّقوا ﴾ »^[1] - مورد توجّه قرار ندهیم و به بهانه‌های مختلف بین خود اختلاف و تفرقه ایجاد کنیم و امّت اسلامی را قطعه قطعه و جدا جدا کنیم، نتیجه همین وضعی میشود که ملاحظه میکنید: دشمن به قطعه‌ای از پیکر اسلامی حمله میکند، دیگر قطعه‌ها انگار نه انگار ! در حالِ خواب خوش هستند ! این جدایی است. باید به قرآن برگردیم. برگشتن به قرآن، فقط به تلاوت و حفظ آن نیست. تلاوت و قرائت و حفظ قرآن، مقدّمه فهم و عمل است.

البته تلاوتهایی که شما با اسلوب زیبا و خوب اجرا میکنید، شوق‌انگیز است و ارزش دارد و جوانها را به سمت قرآن هدایت میکند. لذا ما طرفدار این مسابقات هستیم و باید این مسابقات قرآنی را هرچه گرمتر و پُرشورتر برگزار کنیم.

از خداوند متعال میخواهیم که امور امّت اسلامی را اصلاح کند؛ ما را متوسّل به قرآن کند؛ دلهای ما را منوّر به نور قرآن کند و ان‌شاءاللَّه در زندگی و مرگ، در این دنیا و آن نشئه، ما را از قرآن جدا نکند.