واللَّه لا اطور به ما سمر سمیر و ما ام نجم ^[1] شما از من میخواهید که در حوزه حکومتِ خود، پیروزی را با ظلم به دست آورم !؟ آری؛ من پیروز خواهم شد و عدّه‌ای مخالفت نمیکنند؛ ولی من این پیروزی را نمیخواهم. اگر بناست به خاطر ظلم و جور از امیرالمؤمنین طرفداری شود، امیرالمؤمنین آن را نمیخواهد. فرمود: « واللَّه ما اطور به ما سمر سمیر »؛ من هرگز چنین کاری را نخواهم کرد.

در جای دیگر، در آن نامه معروف به عثمان‌بن‌حنیف میفرماید: « الا و انّ لکلّ مأموم اماما، یقتدی به و یستضیءُ بنور علمه »؛ ^[2] هر مأمومی امامی دارد که باید از دانش او استفاده و از نور او استضائه کند و به او اقتدا و از او پیروی نماید. بعد فرمود: « الا و انّ امامکم قد اکتفی من دنیاه بطمریه و من طعمه بقرصیه .^[3] امیرالمؤمنین خوراک و لباس خود را که شبیه فقیرترین مردم آن روزگار بود، مطرح فرمود و گفت: من که امام شما هستم، این‌گونه زندگی میکنم. به عثمان‌بن‌حنیف فرمود: شما نمیتوانید مثل من زندگی کنید؛ یعنی این توقّع هم وجود ندارد؛ « ولکن اعینونی بورع و اجتهاد »؛^[4] اما از گناه پرهیز کنید و در راه رسیدن به این‌جا تلاش نمایید. این همان مطلبی است که امروز