این وظیفه، به چه چیزی احتیاج دارد ؟ در درجه اوّل به این احتیاج دارد که مسؤولان کشور و آحاد مردم، با وحدت کلمه وارد میدان کار شوند. ما باید با هم باشیم؛ همه باید با هم باشند و به سوی یک جهت حرکت کنند تا بتوانند کار انجام دهند. با اختلاف کلمه، کاری صورت نمیگیرد. جماعتی که در یک جاده اسفالته راه افتاده‌اند تا به مقصدی بروند - ولو جاده اسفالته است و خطر و مهلکه‌ای هم در راه نیست - اگر در وسط جاده، سرِ یک بهانه به جان هم بیفتند و با هم اختلاف کنند، از راه خواهند ماند؛ چه برسد به این‌که موانع بسیاری هم در راه باشد؛ چه برسد به این‌که دشمنانی هم در کمین باشند؛ چه برسد به این‌که راه، طولانی هم باشد. در این‌گونه مواقع، راهروان باید بیش از معمول دامنها را به کمر بزنند؛ کمرها را ببندند؛ به هم کمک کنند و هیچ چیزی جز حرکت به سمت جلو را در نظر نداشته باشند تا بتوانند این مسیر مهم و افتخارآفرین و البته دشوار را طی کنند. این شرط اوّلِ هر پیروزی و موفقیّت است. ببینید کشورهایی که دچار اختلاف شدند، بر سرشان چه آمد.

من به شما عرض کنم، عزیزان من ! ملت عزیز ایران و بخصوص جوانان عزیز ! امروز مهمترین امید دشمنان ملت ایران و نظام اسلامی و انقلاب یک چیز است و آن این است که دولت و نظام جمهوری اسلامی نتواند خواسته‌های طبیعی ملت را برآورده کند. همه تلاش سیاسی و تبلیغاتىِ آنها تا امروز خنثی و بیاثر شده است. چشمِ امید دوخته‌اند