بیانات در دیدار فرماندهان و جمعی از پرسنل نیروی هوایی

بسم‌اللَّه‌الرّحمن‌الرّحیم‌

دوستان عزیز و کارکنان گرامی نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران ! خیلی خوش آمدید. روز نوزدهم بهمن مشمول مرور زمان نشد و نخواهد شد. با این‌که بیست‌وسه سال از آن روز میگذرد، این خاطره همچنان مثل گوهر تابناکی در پیشانی نیروی هوایی ما میدرخشد. اهمیت این حادثه در آن روز، از چند جهت بود؛ اما مهمترین جهت این بود که این بخش از ارتش اعلام کرد که برای تحقّق بخشیدن به آن آرمان بزرگ، به صورت علنی در کنار دیگر آحاد و قشرهای ملت ایران ایستاده است؛ و نشان داد که در پُست خود حاضر است همه وظایفی را که عقل و دین و وجدان و احساسات و عواطف او بر دوشش میگذارد، با رشادت تمام ایفا کند. در عمل هم این را ثابت کرد. در دوران بعد از پیروزی انقلاب، حتّی پیش از شروع جنگ تحمیلی و بعد از آن تا پایان جنگ و تا امروز، نیروی هوایی سرِ پُست خود حاضر بود و وظایفی را که شرع و عقل و وجدان و عواطف بر دوش او میگذاشت، به انجام رسانید. نیروی هوایی کوتاهی نکرد.

یک نکته این است که در آن روز حضور نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران - که در واقع نماد نیروهای مسلّح هم محسوب میشد - وحدت ملت را تکمیل کرد و همین وحدت، کارساز شد. امروز نیز