نقطه‌ى دنیا با ما موافق نبود. امروز عدّه‌اى که گوششان به صداهاى تهدید، کمى ناآشناست، مى‌گویند چه خواهد شد ؟ آن روز بدتر از امروز بود. یک طرفِ دنیا بلوک غرب بود که با همه‌ى قوا از عراق حمایت مى‌کرد؛ از فرانسه و آلمان و کشورهاى گوناگون اروپایى بگیرید تا عناصر وابسته به اردوگاه غرب در بین کشورهاى اسلامى و مرتجعان و دیگران؛ یک طرف هم بلوک شرق بود که در رأس آن، شوروىِ آن روز قرار داشت و به‌شدّت از عراق دفاع مى‌کرد. همه‌ى کشورهاى اروپاى شرقى از عراق حمایت مى‌کردند و به او سلاح و امکانات و تجهیزات مى‌دادند. من بارها این را گفته‌ام؛ ما مى‌خواستیم از خارج سیم خاردار بیاوریم - آن وقتها سیم خاردار را هم وارد مى‌کردیم؛ وضع اوّل جنگ این‌گونه بود - چون مى‌خواست از خاک روسیه عبور کند، نگذاشتند ! آر. پى. جى. 7 به ما نمى‌فروختند. این وضعى که شما امروز مى‌بینید، کار جوانان خودِ ماست. بچه‌هاى خودِ ما کشور را به این‌جا رسانده‌اند و این همه امکانات دفاعى و تجهیزاتى را براى ما فراهم کرده‌اند. بعضى از کشورهایى هم که مستقل بودند - مثل یوگسلاوىِ آن روز، که نه به آن معنا جزو اردوگاه شرق بود و نه جزو غربیها محسوب مى‌شد - بدتر از همه عمل مى‌کردند ! بنده در اواخر دوران ریاست جمهورى به یوگسلاوى سفر کردم. از ما دعوت رسمى شده بود و ما میهمان آنها بودیم؛ گفتیم شاید بتوانیم یک معامله‌ى تسلیحاتى با آنها بکنیم؛ اما دیدیم اصلاً جواب نمى‌دهند !