میگیرند و نگفته میگذارند. همچنانی که آن دولت به حقِ‌ّ زورمندی خود اتّکا میکند و به خودش حق میدهد که تجاوز کند، در خیابانهای نیویورک و بعضی شهرهای دیگر امریکا نیز همین‌طور است؛ هر که زور داشته باشد، بتواند پول را از جیب دیگری به‌زور دربیاورد، در میآورد. هر کس سلاح دست داشته باشد و بتواند در مدرسه چهارتا همشاگردی خودش را بکُشد، به خودش حق میدهد این کار را بکند. نتیجه این منطق همین است. اینها مشکلات بزرگی است که گریبانگیر آنهاست. آن وقت رئیس جمهور امریکا خطاب به ملت ایران میگوید به خانواده جهانی برگردید؛ به خانواده جهانی متّصل شوید ! یعنی شما با همه دنیا طرفید. جمهوری اسلامی ایران با همه دنیا طرف است ؟! امروز این شما هستید که با تکروی خود، با قلدری خود، بتدریج از جامعه جهانی و خانواده جهانی فاصله میگیرید. ایران با دنیا مشکلی ندارد. ما با آسیا، اروپا، آفریقا و اکثر کشورهای دنیا روابطمان نزدیک، دوستانه و همراه با همکاری است. من خیلی دوست میداشتم امروز آقای رئیس جمهور فرصت میکردند گزارشی از سفر خودشان - این سفر اخیر که بسیار سفر موفّقی بوده است - و از مذاکراتی که داشته‌اند در این جلسه بیان میکردند که گویا وقت نشد .^[1] تفاهم و همدلی ما با دنیا و سیاست تنش‌زدایی که با هر کسی که در صدد