آن در فضا، هر مانعی را از سر راه اقدام بردارد؛ لذا باز هم عرض میکنم. حرف من به مدیران، برنامهریزان و مسؤولان کشور این است: این جمعیت عظیم جوان در کشور را یک رودخانه موّاج و پُرفیض بدانید. این رودخانه به طور مستمر جریان دارد و سالها بعد از این هم جریان خواهد داشت. دوگونه میتوان با این رودخانه برخورد کرد: یک برخورد این است که شما بنشینید عاقلانه، خردمندانه و با شیوه علمی، اوّلاً اهمیت این رودخانه را بشناسید؛ ثانیاً نقاط و مراکزی را که به آب این رودخانه احتیاج دارند، شناسایی کنید؛ ثالثاً برنامهریزی و کانالکشی کنید و آب را به آنجایی که نیاز است، هدایت نمایید؛ آنگاه هزاران مزرعه و باغستان از این نعمتِ بیدریغ الهی سرسبز، و هر نقطه ویرانی آباد خواهد شد. شما میتوانید این رودخانه موّاج را به پشت سدهای انرژیساز هدایت کنید و یک منبع عظیم انرژی به وجود آورید و کلّ کشور را به فعالیّت و تلاش وادارید. اگر با این موضوع، اینگونه برخورد کنید، آنگاه این پدیده، یک پدیده پُربرکت، بینظیر و استثنایی میشود که اگر یکیک مردم ایران هر روز صد بار خدا را بهخاطر آن شکر کنند، شکرِ لازم و شایسته را ادا نکردهاند. مشخّصه این نوع برخورد، برنامهریزی کردن، هدایت کردن، راه را باز کردن، نقطهی نیاز را مشخص کردن و این متاع گرانبها و این هدیه الهی را