با تلاشی مؤمنانه و مجاهدانه، کارها را پیش بردند؛ حتّی بدون آن که در بسیاری از موارد، مسؤولان انقلاب در روزهای اوّل، از سرمایه‌های ارزشمند خود در مجموعه نیروهای مسلّح، مطّلع باشند. همین جوانان مؤمن، نیروی هوایی را به قابلیتها و کاراییهایی رساندند که توانست تجهیزات جنگی را آماده و به‌روز کند؛ آنها را در دفاع از مردم به کار بیندازد و جبهه جنگ را که به‌طور نابرابر از یک سو به وسیله مراکز قدرت در دنیا تقویت میشد و از سوی دیگر در غربت کامل بود، به نفع ملت ایران - یعنی جبهه غریب و مظلوم جنگ - بیاراید.

افتخار نیروی هوایی در دوران دفاع مقدّس و پس از آن تا امروز، بر بسیاری از ملتهای دیگر هم مخفی نماند. برای هر ملتی مقاطعی از تاریخ پیش می‌آید که برای او سرنوشت‌ساز است. در این مقاطع، بعضی از ملتها با عزم و اراده راسخ، با آگاهی و هوشمندی لازم و با تحرّک بجا و بموقع، خود را به قلّه‌های شرف و افتخار میرسانند و با استفاده از این موقعیّتها، دورانهای سخت و ضعف را پشت سر میگذارند. متقابلاً ملتهایی هم هستند که در چنین مقاطعی، با نشان دادن ضعف و به‌کار نبردن هوش و اراده لازم، خود را از مجموعه ملتهای پیشرفته و در حال پیشرفت، به‌طور جبران‌ناپذیری عقب میاندازند. ملت ایران تا کنون در این مقاطع توانسته است در ذهنیّت جامعه جهانی، ارزش و احترامی برای خود به‌وجود بیاورد که کم‌نظیر است. ملت ایران در مقاطع دفاع مقدّس، محاصره اقتصادی و فشار سیاسی و تبلیغاتی، به‌طور جامع