بیانات در دیدار مردم قم

بسم‌اللَّه‌الرّحمن‌الرّحیم‌

برادران و خواهران عزیز قمی، مخصوصاً علمای اَعلام، فضلا و دانشمندان، خانواده‌های معزّز شهیدان و جانبازان و همه جوانان عزیزی که حضورتان، دل و جانتان و گرمای وجودتان در همه حال رونق‌بخش فضای عمومی جامعه است؛ خیلی خوش آمدید. این ایّام شریف را که با ولادت فاطمه معصومه سلام‌اللَّه‌علیها در اوّل ماه ذیقعدةالحرام آغاز و با ولادت برادر بزرگوارش حضرت ابیالحسن‌الرّضا علیه‌الصّلاةوالسّلام در یازدهم این ماه انجام مییابد تبریک عرض میکنم.

این جلسه گرم و صمیمی نیز مثل بقیه ابتکاراتی که مردم قم و حوزه علمیه قم در دوران انقلاب و نهضت عظیم اسلامی و در دوران جنگ تحمیلی از خود بروز دادند، مشحون از صفا و صمیمیّت و نشانه‌های ایمان است. بسیاری از شما جوانان عزیز که در این جلسه حضور دارید، حادثه پُرحماسه نوزدهمِ دی را ندیدید؛ کمااین‌که اکثر شما شاید حادثه بزرگ و تعیین‌کننده فیضیه قم را در سال چهل‌ویک ندیدید. شما از این حوادث فقط خبری شنیده‌اید و در آنها حضور نداشتید؛ لیکن حوادث بزرگ و مقاطع تاریخی، برای همه شیوا و مهم و درس‌آموز است، نه فقط برای کسانی که در آنها حضور داشتند؛ چون حادثه بزرگ شروع یک حرکت و آغاز یک راه و بهار یک مجموعه از زندگىِ جامعه و