بیانات سال 81
نقطه واحد، خیلی معنا دارد. این‌که همه ملت مسلمان و امّت اسلامی با وجود اختلاف لهجه‌ها و نژادها و عادات و سنن و سلایق و اختلاف مذاهب موظّفند در یک نقطه جمع شوند و اعمال ویژه‌ای را با هم انجام دهند و این اعمال هم صرفاً عبادت و تضرّع و ذکر و توجّه است، خیلی پُرمعناست. معلوم میشود بنا بر نظر اسلام و دید اسلامی، اتّحاد دلها و جانها فقط در میدان سیاست و در جهاد نیست؛ حتّی رفتن به درِ خانه خدا و کنار هم قرار گرفتن دلها و با هم بودن تنها و جانها نیز دارای اهمیت است. لذا ملاحظه بفرمایید در قرآن کریم میفرماید: « ﴿واعتصموا بحبل‌اللَّه جمیعاً ( ﴾ 2 )».[1] اعتصام به حبل‌اللَّه، تنها فایده‌ای ندارد؛ « جمیعاً » مهم است. با هم اعتصام به حبل‌اللَّه کنید؛ با هم به نقطه اطمینان‌بخش تعلیم و تربیت و هدایت الهی چنگ بزنید. با هم بودن مهمّ است؛ دلها با هم، جانها با هم، فکرها با هم، تنها در کنار هم. طوافی که میکنید - این حرکت دایره‌وار بر گرد یک مرکز - نماد حرکت مسلمانان بر گرد محور توحید است. همه کارها و اقدامات و همّتهای ما باید بر گردِ محور وحدانیّت الهی و توجّه به ذات اقدس ربوبی باشد. این درس، مربوط به همه زندگی است. کسانی که میخواهند احکام اسلامی را به کنج خانه‌ها و عبادتگاهها و دلها منحصر کنند و فعّالیت عرصه اجتماع را از دین عاری کنند، به این نکات اسلامی توجّه ندارند. سعی بین صفا و مروه‌ای