بیانات در دیدار جمعی از اعضای انجمن قلم‌

بسم‌اللَّه‌الرّحمن‌الرّحیم‌

این جلسه شما دوستان عزیز و نیز این مطالبی را که بیان کردید، خیلی مغتنم میشمارم. بعضی از شما هم ملاحظه کردید و آن چیزی را که میخواستید بگویید، قدری روتوش شده و کوتاه بیان کردید. لکن آن ابعاد ناگفته و در سایه مانده فرمایشهای آقایان هم برای من قابل حدس است. همچنان که خیلی از حرفها را هم که در ذهنتان بود، نگفتید: « گوش کن با لب خاموش سخن میگویم ». در واقع با لب خاموش آنچه را که باید تفهیم میکردید، تفهیم کردید. تقریباً همه بیاناتتان هم درست است و ما قبول داریم. البته سؤالهایی هم مطرح کردید که چون من یادداشت نکردم، شاید نتوانم به همه آنها پاسخ دهم. بعلاوه مسائل کلّیتری هست که شاید مطرح شدن آنها مهم باشد؛ از جمله این‌که آقای « نوریزاد » در باب شاهنامه پرسیدند. بله؛ من موافقم که از « فردوسی » تجلیل شود، شاهنامه تحلیل شود و حکمت فردوسی استخراج گردد تا همه بدانند که این حکمت، اسلامی است یا غیراسلامی. این بزرگداشتی هم که برگزار شد، اصلاً به دستور و خواست من بود؛ منتها چون اواخر ریاست جمهوریام بود، به آقای مهندس « حجت » گفتم که دنبال نمایید و فردوسی را بزرگ کنید. فردوسی باید هم بزرگ شود. فردوسی در قلّه است. امیدواریم کم‌کاری - که دوستان