رئیس جمهور محترم در هیأت دولت و جمعهای گوناگون دیگر، در این زمینه تلاش و پیگیری میکنند. در همه رده‌ها و همه بخشها باید همین خط دنبال شود. راه رسیدن این ملت به هدفهای والای خود، کار خستگیناپذیر و مخلصانه و خالصانه مسؤولان کشور است؛ چه دولت، چه مجلس شورای اسلامی، چه بقیه بخشهایی که به این کارها ارتباط دارند و میتوانند در این تصمیمها تأثیری بگذارند.

ما احتیاج داریم که جامعه معلّمان ما - همان‌طور که وزیر محترم اشاره کردند - جامعه‌ای باشد که بتواند با خیال آسوده و فارغ از دغدغه‌های گوناگون، به امر تعلیم و تربیت بپردازد. ما احتیاج داریم که کارگران ما مورد ارزشیابىِ درست قرار گیرند و همه بفهمند که قوام پیشرفت کشور بر روی استوانه‌هایی است که یکی از مهمترین آنها، قشر کارگر است؛ کارگرِ کاردان، مؤمن، وظیفه‌شناس؛ کارگری که اگر به او کاری سپرده شده است، میخواهد آن را به بهترین وجه انجام دهد؛ کارگری که جزو ارزشمندترین عناصر یک جامعه است. این دو قشر و قشرهای گوناگون دیگر، هر کدام خواستها و نیازهایی دارند که باید در حدّ امکانات و مقدورات کشور - ما توقّع زیادی هم از مسؤولان نداریم - به آنها رسیدگی شود.

باید اسراف نشود. هزینه کردن اعتبارات و پولهای کشور در جاهای غیرلازم و تشریفاتی و زیادی، حرام است. امروز پرداختن به کارهایی که به جنبه‌های عملی زندگی مردم ارتباطی ندارد، یک کار مسرفانه است. این‌که بعضیها فضای کشور را آن‌قدر سیاسی کنند که مسائل اصلی کشور تحت‌الشّعاع قرار گیرد، یک غفلت بزرگ است. البته گروه معدودی این غفلت را عمداً انجام