بیانات سال 81


میدهند؛ آنها خیانت میکنند؛ یک عده هم غفلت میکنند. هر روز مسأله سیاسىِ جدیدی را در کشور ایجاد کردن - به مجلس شورای اسلامی نگاه میکنیم، یک طور؛ به مجموعه‌های گوناگون دیگر نگاه میکنیم، یک طور - و ذهنها و فکرها را از کاری که باید برای مردم انجام گیرد، منصرف کردن، هیچ مصلحت نیست. همه باید ذهنهای خود را به کارهایی که برای پیشرفت و حلّ مشکلات کشور لازم است - مسائل معیشتی مردم، مسائل اقتصادی مردم، مسأله اشتغال - منعطف کنند. دستگاهها باید به هم کمک کنند و این کارها را انجام دهند. کار صورت میگیرد، اما باید شتاب بیشتری پیدا کند و همه‌جانبه شود.

باید از شعارهای انحرافی پرهیز شود. عدّه‌ای اصلاً کأنّه مزد گرفته‌اند برای این‌که ذهن مسؤولان کشور را از کارهای اصلی منصرف کنند و به جای دیگری ببرند؛ متأسفانه بعضی از مطبوعات هم در این زمینه خیلی تأثیر دارند. هر چیزی را مینویسند، برخلاف ایمان و اعتقادات و مصالح مردم و برخلاف واقعیت مینویسند و آزادانه منتشر میکنند؛ آخرش هم داد میکشند که آزادی نیست ! از آزادی استفاده میکنند برای این‌که به‌دروغ ادّعا کنند آزادی نیست ! اگر آزادی نیست، پس این همه فریادهایی که میکشید، این همه شایعه‌پراکنی و دروغگویی در مطبوعات و غیرمطبوعات و دستگاههای مختلف چیست ؟! البته ما از این اظهارات بیمی به دل راه نمیدهیم؛ این ملت، ملت مؤمنی است.

سعی کردند جامعه کارگری را از کارش منصرف کنند؛ سعی کردند خواستهای بحقّ معلّمان را سیاسی کنند؛ سعی کردند جامعه معلّمان را به

«13»