خدمت، خیلی سخت است؛ خیلی هم شیرین است. هر چه سختىِ خدمت بیشتر باشد، آسایش معنوی و روحی انسان پس از انجام دادن آن خدمت، بیشتر خواهد بود. ان‌شاءاللَّه همان‌قدر که زحمت میکشید و تلاش میکنید و سنگینیها و فشارهایی را که به طور طبیعی برای مسؤولان - در هر جا باشند - وجود دارد، تحمّل میکنید، امیدواریم خداوند متعال به شما اجر و پاداش دهد و دلها و چشمهای شما را با لطف خود روشن کند.

این یک سال هم گذشت. مثل همه چیزهای دیگر، عمر خدمتها و عمر ما کوتاه است و مانند برق و باد این فرصتها میگذرد. در هر مسؤولیتی هستیم، آنچه برای ما باید مهم شمرده شود، این است که سعی کنیم گذر عمر و ایّام مسؤولیت، برای ما ذخیره‌ای داشته باشد؛ والّا وقتی انسان از این مرز عبور کند، از این اعتبارات و حیثیّات هیچ چیزی در دست او نیست. عمر، چیزِ بیاعتباری است؛ هیچ نمیشود اطمینان داشت که ما تا فردا، تا آخر دوره و تا یک دوره دیگر هستیم و این فرصت را داریم. در اوّلِ تشکیل این مجلس که ما شما برادران و خواهران عزیز را در همین حسینیه زیارت کردیم، جمعی در بین ما حضور داشتند که الان نیستند. آنها هستند و عملشان؛ آنها هستند و نیّاتشان؛ آنها در محضر خدای متعال هستند. امیدواریم خداوند متعال با آنها با نهایت