این روشِ عاقلانه عمل کنیم؛ دائماً دستگاه قضایی را تضعیف کنیم و مورد انتقادهای نابجا و ناوارد قرار دهیم. عرض کردیم: انتقاد یعنی سره و ناسره و قوّت و ضعف را در کنار هم دیدن. معنای انتقاد این نیست که انسان نقاط قوّت را نبیند و نقاط ضعف را هم حتّی گاهی با انگیزه‌های گوناگون ملاحظه کند. غرض؛ نباید قوّه قضاییّه را تضعیف کرد؛ این به ضرر همه است. هیچ کس از تضعیف قوّه قضاییّه در کشور سود نمی‌برد. بله؛ دشمنان نظام سود میبرند؛ آنهایی که میخواهند هیچ کارِ نظام سامان پیدا نکند و نظام اسلامی به صورت مطلوب شکل نگیرد. بنابراین عرض ما به منتقدانِ از قوّه قضاییّه این است که در این زمینه با انصاف، هوشمندی، بدون انگیزه‌های سیاسی و بدون غرض‌ورزی عمل شود. در غیر این صورت لطمه آن به همه وارد خواهد آمد. البته در کنار این، باید به قوّه قضاییّه کمک شود تا بتواند امکاناتی را در اختیار گیرد و کارهای لازم را انجام دهد.

عرض ما به قوّه قضاییّه این است که اگر ما میگوییم قوّه قضاییّه تضعیف نشود، این تضعیف همیشه از بیرون قوّه نیست؛ گاهی تضعیف از درون قوّه است. کسی که داخل قوّه قضاییّه است، مسؤولیتی دارد. اگر با روش و رفتار و گفتار خود کاری کند که قوّه قضاییّه تضعیف شود، این هم یکی از انواع تضعیف است. قوّه قضاییّه با مسؤولیت عظیمی که دارد، در همه سطوح - از بالا تا پایین - خیلی باید با دقّت و مراقبت حرکت کند. چیزی که اسلام میخواهد این است که قاضی، باتقوا و عالم و اهل اجتهاد