فرمود: « یا فاطمه انّنی لن اغنی عنک من اللَّه شیئا ( ۳ )»؛ یعنی پیش خدا، نسبتِ با من و ارتباطِ با من به درد تو نمیخورد. مگر در میان فرزندان پیغمبر و ائمّه کسانی نبودند که با خدا رابطه‌ای نداشتند و نتوانستند از آن گوهر نورانی و ارزش معنوی برخوردار شوند ؟ آنچه اولیای دین را بر قلّه شرافت بشری قرار داده، از خود شخص شخیص نبىّ‌اکرم و امیرالمؤمنین و بقیه این خاندان پاک گرفته - که اینها در عالم وجود نمونه‌های بیمانندند و شبیه اینها دیگر نیست - تا دیگران، اطاعت و عبودیّت و بندگی آنها برای خداست. لذا وقتی شما میخواهید در تشهّد نمازتان نام پیغمبر خدا را بیاورید و از او تجلیل کنید، میگویید « و اشهد ان محمداً عبده ». اوّل عبودیّت را ذکر میکنید، بعد میگویید « و رسوله ». عبودیّت بالاتر از رسالت است. اساس و جوهر کار، عبودیّت است. من و شما هم باید از همین جاده برویم. البته این قلّه‌ها خیلی بالاست. اگر چشم ما بتواند این قلّه‌ها را ببیند، خیلی باید خدا را شکرگزار باشیم؛ چه برسد که به آن‌جاها برسیم؛ لیکن باید برویم؛ راه این است. این دامنه‌ها را باید به قدر قدرت و توانمان طی کنیم؛ که اگر این‌طور شد، به قدر ظرفیتمان بهره خواهیم برد.

امیدواریم خداوند متعال برکاتش را روزبه‌روز بر شما عزیزان بیشتر کند. ان‌شاءاللَّه این جلسه و شما عزیزان و گردانندگان و برپا دارندگان این جلسه را مشمول نظر و لطف و رضایت صدّیقه طاهره سلام‌اللَّه‌علیها قرار دهد؛ محبّت و ارادت و شور و عشق شما را به آن بزرگوار با چشم لطف و محبت بنگرد؛ روزبه‌روز ما را به مقام و رتبه والای این بزرگواران آشناتر کند؛ قلب مقدّس ولىّ‌عصر ارواحنافداه را هم که بحمداللَّه مجلس به نام