دارد و دنیا از آن به عنوان یک انقلاب پزشکی نام می‌برد. یک گروه جوان مؤمنِ انقلابی و واقعاً جهادی که از همین بچه‌های جهاد دانشگاهی هستند، راجع به این مسأله چند سال کار کرده‌اند و به نتایج خوبی رسیده‌اند - البته باید کار ادامه پیدا کند تا به آن نتایج نهاییاش برسد - که ان‌شاءاللَّه خودشان اعلان خواهند کرد. بنابراین ما چنین زمینه‌های رشد علمی و فکری در کشور داریم که از ارزش بالایی برخوردار است.

نکته دیگر، مسأله صرفه‌جویی است. دیروز که آقای مظاهری و دکتر شیبانی این‌جا بودند، دیدم که آنها هم روی صرفه‌جویی تکیه میکنند. واقعاً صرفه‌جویی را جدّی بگیرید. در جاهایی هرز رفتن ثروت ملی را داریم؛ واقعاً صرفه‌جویی باید یک اصل در دولت به حساب آید.

در باب تولید عرض کنم که باید به طرف مصرف تولیدات داخلی رفت. وقتی میخواستند ساختمان اجلاس بین‌المللی را بسازند - ساختمانی که امروز ما پُزش را میدهیم - مهندسان آن این‌جا آمدند. من به آنها گفتم تصمیم قطعی بگیرید که در این ساختمان هیچ مصالح خارجی به کار نرود. فقط در آخرِ کار در بخشی از کارهای صوتی و الکترونیکی و استفاده از موکت نسوزی که در داخل نمیتوانیم تولید کنیم، از تولیدات خارجی استفاده کردند. این ساختمانِ به آن عظمت، نودوچند درصد مصالحش از تولیدات داخلی است. بنده در قضیه ساختِ آن ساختمان چند بار قاطع این موضوع را گفتم و ابلاغ کردم که رفتند و دنبال کردند و شد. ما میتوانیم؛ این همه تولید داخلی داریم: چینی،