ما این است که عدالت را در جامعه مستقر کنیم و این هم جز با مبارزه علیه فساد و افزون‌طلبی انسانهای مفتخوار و سوءاستفاده‌کن امکان‌پذیر نیست. بخشی از کار عدالت این‌جا تنظیم میشود.

مسأله دیگر، وجود دو گرایش تبلیغاتىِ غلط است: یکی این‌که عدّه‌ای هر مشکلِ موجود در کشور را به نظام نسبت دهند، که این الان وجود دارد. اگر تبعیض و فقر هست و اگر مشکل خارجی پیدا میکنیم، قواره نظام اسلامی و قانون اساسی را زیر سؤال میبرند و هر مشکل کوچکی در هر گوشه‌ای را به مشکل نظام برمیگردانند ! این غلط است. نقطه مقابل آن، که صدوهشتاد درجه با این تفاوت دارد، این است که عدّه‌ای نظام را - که نظام را هم در رهبری یا چیزی مثل رهبری خلاصه میکنند - از همه عیوب مبرّا نشان میدهند و هر مشکلی که هست، به پای چهار، پنج مسؤول یک بخش از نظام میریزند. این هم غلط است. ما مشکلاتی داریم که این مشکلات غالباً ناشی از عملکرد مجموعه خودِ ماست. باید ریشه مشکلات را بشناسیم و به خودمان - همان‌طور که آقای خاتمی در صحبت اوّلِ جلسه اشاره کردند - نگاه نقّادانه کنیم؛ نقاط قوّت و ضعف را بیابیم و دلسوزانه به نقاط ضعف بپردازیم و آنها را برطرف کنیم. این، ما را موفّق خواهد کرد.

موضوع دیگر، احساس تنعّم و زندگی مرفّه مسؤولان است. من از این بابت من واقعاً رنج میبرم. این البته خطاب به شما نیست. بعضی از شما زندگیهای خیلی معمولی و خوبی دارید. روند کار نباید به سمت تنعّم روزافزون مسؤولان و تظاهر به این معنا باشد؛ این غلط است. البته در نوع انعکاس مسافرتها، کارها، زندگیها و جلسات ما به مردم هم گاهی