آینده کشور و چه در زمینه رشد علمی در زمینه‌های گوناگون ملاحظه میکنید، در سایه تلاش هویّت ملی و اسلامی خودمان توانسته‌ایم به دست آوریم. این را باید ادامه داد.

نکته دوم این است که کارهایی که یک دولت باید انجام دهد، به‌طور کلّی دو نوع است: یک نوع کارهای سازندگىِ اساسی است، یک نوع کارهایی است که برای تسهیل زندگی فعلی مردم مورد نیاز است. طبیعت و مقدّمات این دو کار با همدیگر تفاوت دارد. اگرچه آن کارِ نوع اوّل در نهایت به این نتیجه مطلوب از کارهای نوع دوم منتهی خواهد شد؛ یعنی شما که امروز چه در زمینه نفت، راه، صنعت، کشاورزی و چه در زمینه بازرگانی و ... تلاش میکنید، کارهای ماندگاری انجام میدهید که بالاخره سه، پنج یا ده سال دیگر در زندگی مردم منعکس خواهد شد و مردم نتیجه کار شما را بلاشک در سفره، خانه و جیب خودشان حس خواهند کرد؛ لیکن این کارها علی‌العجاله کارهای بلندمدّت و سازنده قواره کلّی کشور است. اما نوع کار دوم، کارهای روزمرّه است که به نظر من ظرافتش بیشتر از کارهای اساسی و بنیادی است. روزمرّه که میگویم، به معنای آن روزمرّگی ضدّ ارزش نیست که بگوییم دچار روزمرّگی شده‌ایم؛ نه، بلکه منظور کارهای نقد است؛ آن‌چه که امروز احتیاج است که از حضور آن کار، برای پیشبرد کشور و رسیدن به اهداف استفاده کنیم.

ما میخواهیم همه کارهایمان را در سایه تکیه به ملت انجام دهیم - که تا به‌حال هم همین‌طور بوده است و همه آنچه که در این کشور صورت گرفته، به اتّکاءِ ملت انجام گرفته است - چون ملت با دولت و با مسؤولان