نظام به این منظور به‌وجود نیامد که قدرت را از دست عدّه‌ای بگیرد و به‌دست عدّه دیگری که من و شما باشیم، بدهد؛ بدون این‌که این عدّه که قدرت را میگیرند، تعهّدی در قبال این حرکت عظیم مردم داشته باشند. مردم، این موج عظیم و دریای خروشان که انقلاب را به‌وجود آوردند و در بحرانهای گوناگون آن را حفظ کردند و به‌سلامت این نظام را از گردنه‌های خطرناک گذراندند، توقّعاتی دارند. این توقّعات را ما مؤمنانِ به اسلام در نام اسلام خلاصه میکنیم که حقیقت هم همین است. منتها چون ممکن است اسلام با تفسیرها و تبیینهای غلط در معرض دید خیلیها قرار گیرد و اشتباه شود، « جمهوری اسلامی » شعارهای مشخّص دارد: استقلال، آزادی، رشد معنوی و تعالی مادّی، ایجاد محیط امن و با کرامت برای انسانها. ما باید این خواسته‌ها را دنبال و برای آنها حرکت کنیم.

مسؤولان بالای کشور و بخشهای مختلف، باید بزرگترین مظهر تقوایشان این باشد که آن مسؤولیتی را که بر حسب قانون بر عهده گرفته‌اند، به بهترین وجه و بدون هیچ نقصی ادا کنند. البته در سطوح متوسّط یا در بدنه وسیعِ مسؤولان کشور، ممکن است نشود توقّعات را در این حد برای آنها مطرح کرد؛ اما در مورد مسؤولان سطح بالا و مدیران ارشد نظام - نمایندگان مجلس، مسؤولان قوّه قضایّیه، اعضای دولت، نیروهای مسلّح، نهادهای انقلابی و بخشهای مسؤول روحانی در زمینه انقلاب - میشود. این مسؤولان - که الحمدللَّه بیشترشان در