بیانات سال 82
دمکراسی هست، کدام کشور نیست، نشان‌دهنده نیتهای شوم و مقاصد رسوای آنهاست. آنها به دمکراسی هم عقیده ندارند. رئیس‌جمهور فعلی امریکا [1] با کمتر از بیست‌وپنج درصد آراءِ مردمش و با حکم قاضی رئیس‌جمهور شده است ! چه دمکراسی‌ای ؟! کدام دمکراسی ؟! به آراءِ مردم اهمیت نمی‌دهند و اعتنایی نمی‌کنند. همان‌طور که عرض کردیم، دمکراسی حربه‌ای است برای این‌که ندای عدالتخواهی در حلقوم ملتهای جهان خفه شود؛ برای این‌که حق مردم فلسطین پامال شود و کسی نفهمد؛ برای این‌که هرجا منفعتی وجود دارد و یک نقطه حساس جغرافیایی هست که به درد منافع نامشروع امریکا می‌خورد، بتوانند به آن دست بیندازند و کسی صدایش درنیاید. کیست که امروز این حرفها را در دنیا نداند ؟ این مطالب قابل اعتنا نیست و من هم قصد جواب دادن به این حرفها را ندارم؛ این حرفها رسواتر از آن است که بخواهیم جواب دهیم. آنچه من می‌خواهم عرض کنم، خطاب به مردم و مسؤولان خودمان است: توجه کنید امروز امریکا چه نقشه و سیاستی را در این منطقه و