بیانات سال 82
بسم‌الله الرّحمن الرّحیم الحمدلله ربّ العالمین و الصّلاة و السّلام علی سیّدنا و نبیّنا ابی‌القاسم المصطفی محمّد و علی آله الأطیبین الأطهرین المنتجبین. الهداة المهدیّین المعصومین. سیّما بقیّةالله فی‌الأرضین. خداوند متعال را شاکرم که توفیق دیدار این شهر تاریخی و کهن و شما مردم متدیّن و انقلابی و خونگرم را به بنده عنایت کرد. مردم قزوین را، چه در قضایای انقلاب و چه در همه حوادثِ بعد از انقلاب، مجموعه‌ای از انسانهای وفادار و مؤمن یافتیم؛ مردمی متدیّن، دارای مناعت طبع، فداکار، سخاوتمند، اهل شرکتِ در کارهای بزرگ و کارهای خیر. این مطالب، خُلقیّات مردم قزوین از دیرزمان است؛ مخصوص دوره خاصی نیست. وقتی به تاریخ مراجعه میکنیم، مناقب قزوین و منطقه قزوین و اهل قزوین را به‌صورت چشمگیری مشاهده میکنیم؛ اینها اهمیت دارد. فرق است بین ملتی که دارای پیشینه تاریخی و فرهنگی است و در تاریخ ریشه دارد، با ملتی که هیچ ریشه‌ای در تاریخ ندارد؛ هیچ سابقه و سلسله نسبِ فرهنگیای ندارد. ملت بزرگ ایران با همین سابقه‌هایی که نمونه آن را در شهر کهن و بیانات در دیدار مردم قزوین