بیانات سال 82


و اطّلاع دارم که کمبودهایی هست و بایستی مسؤولان به این کمبودها توجّه کنند و مردم مصیبت‌دیده را یکبار دیگر دچار مصیبتِ بیعدالتی و نرسیدن و بی‌توجّهی نکنند. البته ما این مسائل را به مسؤولان تذکّر داده‌ایم و باز هم خواهیم گفت. این مطلب را هم عرض کردیم، برای این‌که معلوم باشد که ما این مسائل را از مسؤولان مطالبه میکنیم و لازم میدانیم که آنها به این وظایف سنگین عمل کنند؛ نمیشود اغماض کرد.

البته در این قضیه زلزله - که مصیبت بزرگی برای مردم بود - برای عدّه‌ای از سیاست‌بازان بین‌المللی و مستکبر هم فرصت و درواقع حادثه خوشایندی فراهم شد که بتوانند کارها و اغراض سیاسی خود را دنبال کنند، که جنجال امریکاییها در این مسأله از همین قبیل است. در مقابل سیل کمکهایی که از اطراف کشور، با این حجم انبوه و عظیم، به این مردم شد و همچنین در کنار کمکهای بین‌المللی، کمکی هم از طرف دولت مستکبر امریکا رسید که البته برای مردم بود و مسؤولان موظّف بودند که همه کمکها را قبول کنند و به جای خود برسانند؛ اما این چه ربطی دارد به این‌که دشمنیهای پیوسته، لاینقطع، دائمی، عمیق و بنیانی رژیم مستکبر امریکا با ملت، کشور و منافع و مصالح ایران و نظام مورد علاقه مردم فراموش شود !؟ مسؤولان رژیم ایالات متّحده امریکا، تاکنون به هیچ‌وجه نشان نداده‌اند که ذرّه‌ای از دشمنىِ خود را نسبت به نظام اسلامی و مردم ایران کم

«8»