بیانات در خطبه‌های نمازجمعه

بسم‌اللَّه‌الرّحمن‌الرّحیم‌

الحمدللَّه ربّ‌العالمین. نحمده و نستعینه و نؤمن به و نستغفره و نتوکّل علیه. و نصلّی و نسلّم علی حبیبه و نجیبه و خیرته فی خلقه و حافظ سرّه و مبلّغ رسالاته؛ سیّدنا و نبیّنا ابی‌القاسم المصطفی محمّد و علی آله الأطیبین الأطهرین المنتجبیبن؛ الهداة المهدیّین المعصومین؛ سیّما بقیّةاللَّه فی‌الأرضین و صلّ علی ائمّة المسلمین و حماة المستضعفین و هداة المؤمنین.

همه برادران و خواهران نمازگزار و بخصوص نفس خود را به تقوا، پرهیزکاری، رعایت رضای الهی و توجّه به آنچه خدای متعال برای سعادت و اصلاح دین و دنیای ما به ما تکلیف کرده است توصیه میکنم. اگر گوینده تقوای الهی پیشه کند، خدای متعال او را در گفتن هدایت میکند؛ و اگر شنونده و عمل کننده، تقوای الهی را مراعات کند، خدای متعال دل او را به حقّ و حقیقت آشنا میسازد و توان و قوّت او را به سمت تحقّق آنچه حق و عدل است، هدایت میکند. تقوا مایه هدایت، فَرَج و اقتدارِ عزم و اراده انسانی است. این اجتماع را برای توجّه به تقوا مغتنم بشماریم. تقوا چیزی نیست جز مراقبتِ از خویشتن؛ از گفتار خود، از کردار خود، از معاشرت خود، از تصمیم‌گیری خود. مراقب باشیم در تصمیم‌گیرىِ ما، در عمل ما، در