بیانات سال 82
چگونه میتواند چشمش را ببندد و این فجایع را نبیند ؟ آنچه در عراق در جریان است، جلوِ چشم مردم دنیاست؛ این آزمایشگاه تاریخی و سیاسی در مقابل چشم مردم دنیا و بخصوص امّت اسلامی است. امریکاییها با نام دمکراسی و آزادی به رژیم صدّام حمله کردند؛ اما امروز به مردم عراق اجازه نمیدهند سرنوشت خود را در دست بگیرند؛ میگویند ما باید باشیم ! یک ملت و یک کشور اسلامی را از همه حقوق متداول و رایجِ پذیرفته‌شده جهانی محروم میکنند؛ با این عنوان که شما نمیتوانید و ما باید باشیم؛ ما باید به شما دمکراسی بدهیم ! کدام دمکراسی و چه‌طور دمکراسی‌ای !؟ این دمکراسی و مردم‌سالاری و حقوق مردم است ؟ آن هم بعد از کشتار عظیمی که در بین مردم عراق انجام گرفت ! گفتند ما دنبال سلاح کشتار جمعی آمده‌ایم. برای امّت اسلامی این سؤال مطرح شد که سلاح شیمیایی و کشتار جمعی و وسایل جنایت را چه کسی به صدّام داده بود ؟ مگر غیر از خودشان کسی اینها را به صدّام داده بود !؟ صدّام را خودشان برای ضربه زدن به اسلام و انقلاب تجهیز کردند. تا وقتی از او امید همکاری و کمک بود، هرچه توانستند، تجهیزش کردند؛ بعد از آن‌که از خاصیت افتاد و دیدند دیگر از او برای مقابله با انقلاب اسلامی و حرکت بیداری اسلام کاری برنمی‌آید، چنین صحنه‌ای را راه انداختند ! امّت اسلامی این مسائل را میبیند؛ این آزمایشگاه است. امّت اسلامی چگونه میتواند چشم خود را ببندد ؟ اینها تجربه است. امروز دنیای اسلام برای به دست آوردن عزّت و موجودیّت و هویّتِ خود یک راه بیشتر