روزهای زندگی، ما را به شناخت مسؤولیت خود فرامیخواند و به ادای مسؤولیت تحریک میکند. در پیام نوروزی به ملت ایران عرض کردیم که امسال از نظر ما سال پاسخگویی مسؤولان نظام به مردم است. این در واقع پاسخگویی به خدا هم هست؛ همچنان‌که پاسخگویی به خود هم هست. پاسخگویی، در واقع یک نوع کارنامه‌خوانی است؛ مثل دانش‌آموزی که در پایان سال تحصیلی کارنامه‌ی خود را میخواند - هم خود او میخواند، هم اولیاء او میخوانند - نقاط قوّت خود را میشناسد، نقاط ضعف خود را هم میشناسد؛ نمره‌یی که مایه‌ی خرسندی اوست، او را به ادامه‌ی این کار تشویق میکند و نمره‌یی که مایه‌ی سرشکستگی اوست، او را به جبران این سرشکستگی وادار مینماید. مجموع نمره‌های خوب و بد، معدل یک دانش‌آموز است و مجموع معدلهای دانش‌آموزان یک کلاس، معدل این کلاس است و نشان‌دهنده‌ی این‌که آیا اداره‌کنندگان این کلاس از عهده‌ی پیشبرد دانش‌آموزان برآمده‌اند یا نه. البته مجموع معدل کلاسها هم معدل مدرسه را تشکیل میدهد؛ معلوم میکند که این مدرسه، مدرسه‌ی کارآمدی هست یا نه؛ سهامداران مدرسه را به فکر وادار میکند؛ میفهمند؛ تشخیص میدهند که اداره‌کنندگان این مدرسه، خوب از عهده برآمده‌اند یا نه؛ و تصمیم میگیرند.

در یک نظام اجتماعی و سیاسی و در نظام جمهوری اسلامی، کارنامه‌ی دستگاه‌ها معدل آن دستگاه‌ها را مشخص میکند. معدل دستگاه‌های مختلف، معدل هر قوه از قوای سه‌گانه و دستگاه‌های عمده‌ی کشور را مشخص میکند و مجموع معدل قوای سه‌گانه، معدل نظام را معین میکند.