بیانات در دیدار جمعی از پرستاران‌

بسم اللَّه الرّحمن الرّحیم

به شما پرستاران عزیز که حقیقتاً فرشتگان رحمت برای همه ی افراد بیمار و بیماردار جامعه محسوب می شوید، خوش آمد عرض می کنیم و روز پرستار را که مصادف با روز ولادت بانوی فداکار تاریخ اسلام، زینب کبری، است تبریک عرض می کنیم. آن بزرگوار هم مثل شما دشوارترین کار را در صحنه ی عاشورا بر عهده داشت؛ یعنی پرستاری از کودکان، درماندگان، زنان و بی پناهان.

من امروز در این جلسه که بحمداللَّه توفیق پیدا کردم با شما عزیزان دیدار کنم، آنچه عرض خواهم کرد، صرفاً درباره ی حرفه ی پرستاری و وظایف همگان در قبال کسانی است که به این حرفه ی بسیار سخت سرگرم هستند؛ چه مردم و چه مسؤولان.

یک جمله عرض می کنم که این برای شما که خودتان پرستارید، روشن است؛ خیلی از مردم هم می دانند، اما باید فهم عمومی جامعه و فرهنگ عام مردم ما این مطلب را بدرستی درک کند که برای حفظ سلامتی در جامعه، اهمیت پرستاری در طراز اول قرار دارد؛ یعنی اگر بهترین پزشکان و جراحان کار خودشان را با بیمار به بهترین وجه انجام دهند، اما از آن بیمار پرستاری نشود، به طور غالب، کار آن پزشک یا جراحِ عالیقدر بی فایده