و عدالت اجتماعی باشد - از طبقات ضعیف گره گشایی کنند و از اتلاف وقت و سرمایه پرهیز نمایند.

عده یی با جنجال و بحث، مدتی را صرف این کردند که ثابت کنند توسعه ی سیاسی بر توسعه ی اقتصادی مقدم است. این اتلاف وقت ملت است که بحث کنیم آیا توسعه ی سیاسی مقدم است یا توسعه ی اقتصادی. آنچه لازم است، آنچه مقدم است و آنچه بر گردن همه هست، رفع مشکلات مردم و پیشرفت دادن کشور است. این که ما بحثهای سیاسی و جنجالهای روزمره را وارد زندگىِ کارىِ مسؤولان و مردم بکنیم، هیچ کمکی به پیشرفت کشور نمی کند. حق مردم است که از مسؤولانشان کار و تلاش و ابتکار و اقدام بموقع و رفتار مسؤولانه بخواهند؛ و وظیفه ی مسؤولان است که پاسخگو باشند و آنچه را که وظیفه ی آنهاست، انجام دهند. این، ضلع اول است؛ اما کافی نیست.

در کنار این، وظیفه ی بزرگی که بر عهده ی مردم است، مطرح می شود. وقتی این عزم و تلاش به نتیجه می رسد که ضلع دیگر هم باشد. فرهنگ عمومی مردم، باورهای مردم و سرمایه های معنوی و مادی مردم باید به صحنه آورده شود. آنچه بر عهده ی مردم است، این است که کار را ارزش بدانند؛ سرمایه گذاری را ارزش بدانند؛ دانشجو و دانش آموز درس خواندن را ارزش بداند؛ ایثار و مجاهدت را ارزش بدانیم؛ ترجیح مصالح عمومی بر مصالح فردی را ارزش بدانیم؛ وحدت و هماهنگی آحاد ملت را ارزش بدانیم؛ حضور در صحنه های سیاسی را ارزش بدانیم؛ اینها سرمایه های معنوی