و جدال با دولتی که فعلاً در عراق بر سر کار است، نداریم و اعتقاد ما این است که این دولت - که متکی بر مردم نیست - میتواند توجه و اقبال مردم را جلب کند؛ به‌شرطها و شروطها. شرط اولش این است که هرچه میتواند با امریکاییها فاصله‌اش را بیشتر کند. شرط دوم این است که انتخابات را در سر موعود خود به شکل آزاد برقرار کند و مردم برای اولین بار در تاریخ عراق خودشان حاکم، نمایندگان و رؤسای کشورشان را انتخاب کنند. این موضوع تا حالا در تاریخ عراق اتفاق نیفتاده و در طول هزاران سال تاریخ این کشور این بار اوّلی خواهد بود که مردم عراق میخواهند این کار را بکنند. هرچه اینها در برگزاری انتخابات تسریع کنند؛ سعی کنند سر زمان خود انجام بگیرد، برای وجهه‌ی خودشان پیش ملت عراق بهتر است. شرط سوم این است که با اشغالگری به‌طور جدی مقابله کنند؛ حضور اشغالگران در عراق هیچ منطقی ندارد، حمله‌شان هم منطقی نداشت. اشغالگران دروغ گفتند که میرویم تا با سلاحهای کشتارجمعی در عراق بجنگیم؛ دروغشان در همه‌ی دنیا افشا شد و همه فهمیدند که به‌خاطر نفت، قدرت‌نمایی و برای پیدا کردن پایگاه در منطقه به عراق آمده‌اند. هر ساعتی که این اشغالگران در عراق حضور داشته باشند، یک کار نامشروعی است و نفرت مردم عراق را از اینها بیشتر میکند؛ کما این‌که الان نفرت مردم عراق از امریکا و انگلیس از یک سال پیش بمراتب بیشتر است؛ به‌خاطر رفتاری که اشغالگرها داشته‌اند و مردم از نزدیک دیدند که اشغالگر یعنی چه. آن زندان ابوغریبش، آن کشتارهای بی‌محابا، آن بمباران شهرها با هواپیما، آن زدنِ مجلس عروسی و کشتن یک عده مردم بیگناه و آن کارشان که یک ستون انگلیسی مورد تهاجم قرار گرفت، نتوانستند عاملان را پیدا کنند، عده‌یی از