کشور ما به برکت همین اخلاصها، بینشها و بصیرتها که امروز در جمع جوانان مؤمن و بسیجی کشور ما متبلور است اتفاق افتاد، که یک نمونه‌ی باارزش آن را این‌جا مشاهده میکنیم. اما آنچه بزرگتر از آن حادثه‌ی بزرگ و باورنکردنی بود، این است که نظام جمهوری اسلامی با وجود همه‌ی امواج متلاطم و خصمانه‌ی در پیرامون خود، هم ماند و هم رشد کرد.

امروز داستان جمهوری اسلامی، داستان بیست سال قبل نیست؛ آن روزها طمع دشمنان به نابودی این انقلاب از لحاظ منطق سیاسی موجود دنیا یک چیز نشدنی نبود؛ اما امروز نشدنی است؛ چرا ؟ چون این نهال ریشه دوانده است؛ تنه بزرگ کرده و شاخ و برگ داده است. به همین دلیل است که امروز دشمنان ما نسبت به این پدیده‌ی عظیم که روزبه‌روز رشد میکند، عصبانیترند و غیظشان بیشتر است. چه کسی خیال میکرد نظام جمهوری اسلامی در سال پنجاه‌ونه که جنگ را بر ما تحمیل کردند و آرپیجی برای زدن نداشت و نمیتوانست تولید کند، امروز در مقوله‌ی تسلیحات، پیشرفتهایی کرده باشد که برای آنها خیره‌کننده است؛ اسم موشک شهابِ 3 الان در همه‌ی خبرها و تلکسها و خبرگزاریهای دنیا مرتب تکرار میشود. در زمینه‌ی علوم پیشرفتش آن‌چنان است که مجموعه‌ی جوانان دانشمند و نخبه‌ی این نظام، که متصل و متعلق به این نظامند، در اغلب آزمونهای جهانی سرآمد میشوند. در زمینه‌ی فناوری به جایی رسیده که برخلاف همه‌ی اَقران خود بدون استفاده‌ی از کمک و راهنمایی و دستگیری دیگران میتواند فناوری و غنیسازی هسته‌یی را خودش تولید کند؛ این پیشرفتها تن قدرتهای متجاوز را میلرزاند. آنها وقتی بعد از بیست‌وپنج سال به