و کار کرده و تلاش کرده است؛ اینها معیارهای ارزیابی ما از کارهایمان بایستی باشد.

من اولین نکته‌یی را که میخواهم به شما مدیران ارشد این مجموعه عرض کنم، این است که « انگیزه » ی کار در آغاز و در انجام کار نباید هیچ تفاوت کند. یک مؤلف وقتی کتابی را مینویسد، صفحه‌ی آخر را با همان همت و با همان انگیزه‌یی مینویسد که صفحه‌ی اول را شروع کرده؛ زیرا اگر صفحه‌ی آخر را شما ننویسید، یا دقت به خرج ندهید، یا با خط خوب ننویسید، کتاب ناقص خواهد شد. به نظر من، مهمترین مسأله در آخرین سال مسؤولیت و خدمت این دولت این است که دوستان و برادران و مدیران با همان انگیزه و با همان تلاشی که در آغاز ورودشان به عرصه‌ی خدمتگزاری داشتند، کار بکنند؛ نگذارید خدای نکرده همتهایتان کاستی بگیرد.

نکته‌ی دیگر این است که همه‌ی ما نسبت به آنچه که انجام میدهیم، مسؤولیم؛ منتها مسؤولیتها غالباً با پایان دوره‌ی مسؤولیت تمام نمیشود؛ چون کارهای ما تأثیراتی در کارهای افراد بعد از ما میگذارد. همان‌طور که ما بر روی بنای افراد قبلی شروع به کار کردیم، دیگران هم بر روی بنای ما شروع به کار خواهند کرد. بنابراین، پیها را بایستی محکم گذاشت و ساختمان را بایستی استوار بنا کرد، تا هرچه که خواستند روی آن بسازند، بتوانند. و این، افتخارش برای شما خواهد بود. اگر شما سیاستهای خوبی را امروز بگذارید و اجرا کنید - که این سیاستها در آینده ساری و جاری خواهد بود - هر کسی که بر اساس این سیاستها کار کند، ثواب و افتخار آن، برای شما خواهد بود؛ اما اگر خدای نکرده کوتاهی هم بکنید، باز همین‌طور است؛