مهمی است. و عجیب این است که با همه‌ی این گستاخیها و بیپرواییها، دم از حقوق بشر و دم از دمکراسی و ... هم میزنند ! این همان وقاحتی است که در وجود اینها واقعاً عجیب است. من مطمئنم که مردم مسلمان، بخصوص مردم شیعه - چه در کشور خودمان، چه در شهرهای مختلف عراق، چه در بقیه‌ی نقاط عالم - در مقابل این تعرض و گستاخی امریکاییها ساکت نخواهند نشست. امریکاییها چه خودشان بفهمند یا نفهمند، اعتراف بکنند یا نکنند، در عراق شکست خورده‌اند. آن وضعی که امریکاییها در عراق پیش آورده‌اند و آن تخم نفرتی که در عراق کاشته‌اند، محصول تلخش را تا ده‌ها سال در عراق، بلکه در کل منطقه، خواهند چید. این‌طور نیست که اینها خیال کنند خواهند توانست در عراق بمانند و بر مردم عراق سلطه پیدا کنند و بیدردسر حکومت کنند و نفت عراق را ببرند و مردم آن را این‌طور تحقیر کنند.

ماجرای زندان « ابو غریب » - که اخیراً معلوم شده است که این ماجرا مخصوص زندان ابوغریب هم نیست و در همه یا در اکثر زندانهایی که امریکا در عراق دارد، با عراقیها همین رفتار میشده است - داغ ننگی بر پیشانی امریکاییها شد؛ و این داغ به این آسانیها پاک نخواهد شد. آن وقت رؤسای امریکایی - رئیس‌جمهور و باند حاکم بر امریکا - میگویند ما خبر نداشتیم؛ عذرخواهیشان این است ! میگویند ما اطلاع نداشتیم؛ ما درِ شکنجه‌گاه‌های صدام را بسته‌ایم. مگر فرق میکند که چه کسی مردم را شکنجه کند؛ صدام یا شما ؟! شکنجه، شکنجه است. شما درِ شکنجه‌گاه‌های صدام را نبستید؛ شما جای صدام را گرفته‌اید. این که میگویند ما خبر نداشتیم، اولاً دروغ