اهانت شده؛ مثلاً فرض کنید به او دمپایىِ درستی نداده اند ! نقض حقوق بشر در امریکا و به وسیله ی امریکایی ها در دنیا از همه ی کشورها بیشتر است؛ اما مردم دنیا و همچنین ملت ایران و دولت ایران و نظام اسلامی را به نقض حقوق بشر متهم می کنند ! پرچم حقوق بشر را کسانی به دست گرفته اند که خودشان بزرگترین ناقض حقوق بشرند !

تهدید اینها منحصر به مسأله ی انرژی هسته یی نیست. توصیه ی من به مسؤولان و ملت این است که به تهدیدهای دشمنان اعتنا نکنند؛ راه خودشان را ادامه دهند و کار خودشان را بکنند. البته مسؤولان ذی ربط بایستی هشیار باشند؛ نباید غافل باشند.

این را هم عرض بکنیم؛ ما مثل دولتمردان امریکا جنگ طلب نیستیم - آنها جنگ طلبند و دنبال جنگند - اما آن جایی که پای عزت این ملت و منافع این کشور به میان بیاید، ما اهل فداکاری هستیم. ما فداکاری را مخصوص آحاد ملت نمی دانیم. بعد از قضیه ی یازده سپتامبر که به دو برج نیویورک حمله شد، تا دو سه روز از رئیس جمهور امریکا و معاونش و دولتمردان درجه ی یک خبری نبود؛ گم و گور بودند ! ما این گونه نیستیم. اگر خدای نخواسته برای این ملت تجربه ی تلخ و امتحانی پیش بیاید، خود ما پیشاپیش ملت لباس رزم می پوشیم و آماده ی فداکاری می شویم.