تهدید دشمن، یک چیز قهری و طبیعی است. هر ملتی بخواهد مستقل زندگی کند و تحت سیطره ی قدرتهای بین المللی نباشد، با اخم و تهدید و زبان خشن و تیز آنها روبه رو خواهد شد. ملت ما به این تهدیدها عادت کرده است. بیست وشش سال است که جهانخواران و جهانگشایان بین المللی و در رأس آنها دولت امریکا با زبان تهدید با ملت ایران صحبت می کنند و روبه رو می شوند. گوش ملت ایران به شنیدن این تهدیدها عادت کرده است. ملت ایران با بی اعتنایی به تهدید دشمن، راه خود را ادامه داده است. امروز نظام جمهوری اسلامی و دولت برخاسته ی از انقلاب، توانایی هایش با آن روزی که این راه را آغاز کرد، زمین تا آسمان تفاوت کرده. امروز ملت ایران قوی تر است و توانایی های او در زمینه های علمی، اقتصادی، تسلیحاتی و غیره بمراتب بالاتر است. این تهدیدها هم وجود دارد.

اولین توصیه ی من به مسؤولان کشور این است که با تهدید دشمن، خود را از وظایفشان منصرف نکنند؛ کار خودشان را بکنند. همیشه باید یک ملت و یک دولت آماده باشد؛ هیچ وقت و در هیچ شرایطی نباید از خطرات بیرونی غفلت کرد؛ اما نباید هم سر و صدای تهدیدآمیز دشمنان، مسؤولان کشور را از ادامه ی راه و انجام وظایفشان باز بدارد. ملت و دولت باید تلاش خود را در همان وظایفی که بر عهده دارند، انجام دهند.