در مورد انتخابات هم که آقای انصاری اشاره کردند، حقیقتاً همین‌طور است؛ یعنی انتخابات یک امر مهم و مظهر آزادی ملت ماست؛ آزادی فکر، آزادی گزینش و در واقع استقلال هر انسانی. گاهی میبینید در خانه‌ای دو نفر، سه نفر هستند؛ یکی معتقد به این نامزد است، میرود به او رأی میدهد؛ دیگری معتقد به آن نامزد است، میرود به او رأی میدهد؛ این پدیده‌ی خیلی جالبی است. این کجا، انتخابات حزبىِ گوناگون کجا ؟ وقتی شما عضو فلان حزب هستید، اسمی را به شما میدهند و میگویند باید نام او را درون صندوق بیندازید. آیا او را میشناسید ؟ نه؛ از آینده‌ی او خبر دارید ؟ نه؛ آیا با آمدن او منتفع خواهید شد ؟ نه؛ آیا او آرمانهای شما را فراهم خواهد کرد ؟ نمیدانید، چون عضو حزب هستید، باید بروید به او رأی دهید ! مردم نگاه نمیکنند که ما عضو فلان حزبیم؛ عضو فلان گروه و فلان دسته‌ایم. مردم باید نگاه کنند و انتخاب کنند؛ درستش این است و ما این را میخواهیم. چیزی که بنده اصرار دارم در انتخابات تحقق پیدا کند، این است که اولاً مردم احساس مسؤولیت کنند؛ ثانیاً احساس حق گزینش کنند و از حق خودشان نگذرند؛ ثالثاً برای انتخاب بهترین فرد تحقیق کنند. البته هر کس برای خودش راه تحقیقی دارد.

ممکن است بعضیها بگویند فلانی طرفدار یا موافق ماست یا مخالف ماست؛ این‌طوری نیست. بالاخره بنده هم در روز رأیگیری یک نفر از همین آقایان را انتخاب میکنم، اسمش را مینویسم و در صندوق