بیانات در دیدار دانشجویان برگزیده و نمایندگان تشکل‌های دانشجویی

بسم‌اللَّه‌الرّحمن‌الرّحیم‌

شکی نیست که در جمع گرم و صمیمی شما سینه‌های پُر از حرف کم نیست. خیلیها حرفهایی دارند که لااقل به نظر خودشان گفتنی و شنیدنی است و در جلسه‌ی امروزِ ما هم جای آن حرفها خالی است. افسوس که وقت نیست؛ والّا اگر وقت بود، من با همه‌ی پیری و بیحوصلگی، حوصله میکردم و باز هم میشنیدم؛ منتها دیگر مجال نیست.

قدری هم جوانها عادت کنند به فروخوردن سخن خود؛ این هم یک تمرین است. در چالش‌های عظیم زندگی، خیلی اوقات هست که انسان حرفی دارد و دلش میخواهد آن را بگوید؛ اما به هر دلیلی حرف را فرو میخورد؛ این در مواقعی یک مصلحت بزرگ است؛ به این هم عادت کنید، بد نیست. در جای خود ان‌شاءاللَّه مجال‌هایی خواهد بود و خواهید گفت آنچه را که فکر میکنید باید گفت.

با صرف نظر از پیشنهادهایی که جمع شما جوانها این‌جا بیان کردید - که بسیاری از آن پیشنهادها قابل توجه است و آنها را در دفتر ما جمع‌آوری میکنند تا ان‌شاءاللَّه ببینیم چگونه باید با آنها رفتار کرد - به