بر اساس این قانون اساسی، امروز کشور در حال حرکت و پیشرفت است. نه این‌که نقص و ضعف وجود ندارد - بلاشک ضعف‌ها وجود دارد - منتها شما اگر وضعیت کشور و موقعیت استثنایىِ نظام جمهوری اسلامی را در نظر بگیرید، خواهید دید که از اول انقلاب پیشرفت ما در همه‌ی زمینه‌ها، پیشرفت خوب، در بعضی جاها عالی، و در برخی از بخش‌ها قابل قبول بوده است.

موقعیت استثنایی جمهوری اسلامی به خاطر این است که در مقابل دنیایی که قدرت اساسىِ مادىِ او در دست گرایش‌مندانِ به مادیگری است - که به هیچ حقیقت اخلاقی و معنوی و دینی اعتقادی ندارند - سر بلند کرده است. این قدرتمندان نام مسیحیت را می‌آورند و بظاهر اعتقاد به مسیحیت در بین اینها ابراز میشود؛ اما از مفهوم مسیحیت به معنای یک دین الهی و اخلاق الهی در دستگاه سیاسىِ حاکم بر دنیای استکباری، دنیای ظلم - دنیای استکبارِ به معنای واقعی، دنیای تعدی و تجاوز و دنیایی که از علم برای این‌همه جرائم، حداکثر استفاده را میکند - هیچ خبری نیست. امروز علم دست کسانی است که از بشریت بویی نبرده‌اند. علم و فناوری در خدمت اهدافی است که صددرصد به زیان جامعه‌ی بشری و به نفع سرمایه‌داران و ثروت‌اندوزان و قدرتمندان است.