اگر از اینها درس بگیریم، پاداش آن مصیبت و آن حادثه‌ی غم‌انگیز را گرفته‌ایم. البته حادثه‌ی بم فقط برای بمیها غم‌انگیز نبود؛ همه‌ی کشور را غرق در غم کرد؛ همه‌ی آحاد مردم در سرتاسر کشور با شما احساس همدردی کردند.

برای کسی که به بم می‌آید و میرود، آنچه مهم است، روح کرامت و تلاش در میان مردم بم است. هر چه میتوانید، این روحیه را تقویت کنید. شما مردمِ با کرامت و صابری هستید. اسم « دارالصابرین » ی که امروز من چند بار شنیدم و در برخی از نوشته‌های مقابلِ خودم میبینم، خیلی مناسب است. حقیقتاً در مصیبت به این بزرگی، شما صبر و استقامت کردید.

دل مصیبت‌ها را باید شکافت و از دل آنها برکات الهی را استخراج کرد. با دید دیگری به مصیبت‌ها نگاه کنیم تا بلایای طبیعی را رحمت خدا ببینیم. این تلفات عظیم و این مرگ و نابودی که در چنین حوادثی برای شهر و جامعه‌یی پیش می‌آید، با همه‌ی تلخی، اگر بتواند روح توکل، ارتباط با خدا، روح تلاش، عبرت‌گیری و به فکر آینده بودن را در ما زنده کند، نعمت خواهد شد.

بم باید به توفیق الهی، به همت مسؤولان و با همین برنامه‌ریزییی که عرض کردیم - که برنامه‌ریزىِ خوب و قابل قبول و به نظر ما جامع‌الاطراف است - در مدت زمانی که برادران مسؤول ذکر کرده‌اند،