سوءتفاهم است. حرف یکدیگر را نمیدانند. من اگر یک نگاهی به وضع رسانهای دنیا بکنم، نگاه من به وضع کنونی رسانه در دنیا، یک نگاه خوشبینانهای نیست؛ این را باید به شما مدیران و برنامهسازان بگویم. آنچه را که رئیس محترم این اتحادیه از لحاظ پیشرفتها و اینها بیان کردند، اینها را من رد نمیکنم، وجود دارد؛ لیکن نگاه به وضع رسانهای در دنیا، یک نگاه امیدوارکننده، دلگرمکننده و راضیکننده نیست. امروز جادهی رسانهای و ارتباطات، یک جادهی دوجانبه و چندجانبه نیست؛ یک جادهی یکطرفه است؛ یعنی باید گفت آنچه را که صاحبان قدرت رسانهای و امپراطوری رسانهای میپسندند، با استفاده از علم و فناوری پیشرفته، به زوایای دنیا منتشر و منعکس میکنند. آنچه آنها میپسندند، چیست ؟ آن مفاهیمی که آنها میخواهند منتشر کنند، چیست ؟ آیا یک مفاهیم انسانی است ؟ آیا برخاستهی از حس فضیلتطلبی است ؟ آیا واقعاً در آن، عدالت انسانی وجود دارد ؟ چنین چیزی را ما مطلقاً احساس نمیکنیم. امروز امپراطوری خبری و رسانهای دنیا، تقریباً به طور کامل و نزدیک کامل، در انحصار کسانی است که آنها برای دنیا فضیلت اخلاقی، دین، ایمان، معنویت و صلح را نمیخواهند. همان کسانی بیشترین تسلط را بر رسانههای دنیا دارند که بزرگترین کارخانههای اسلحهسازی را دارا هستند؛ منهدمکنندهترین و ویرانگرترین بمبهای اتمی در اختیار آنهاست یا مرتبط با آنهاست؛ سیاستهای سلطهجویانه جزوِ کارهای روزمرّه و دائمی آنهاست. رسانهها بیشتر در اختیار اینهاست.