بیانات سال 86


و ایمان دلهای جوانان انبوه این کشور و تضرع و تقرب و لطافت روح آنها بود. کی باور میکند ؟ اما این در کشور ما واقعیت دارد.

جوانهای ما - امروز اکثر ملت ما جوانند؛ کمتر کشوری، کمتر ملتی این همه جوان دارد - اینجور خالصاً، مخلصاً، با حضور قلب خدا را یاد کنند، اشک بریزند، با خدا راز و نیاز کنند، دلهاشان را پیش خدای متعال ببرند، اینها از برکات اسلام عزیز ماست. این را باید نگه داشت. عید فطر روزی است که ما به خود بیائیم و اگر در دلهای ما انگیزه‌های اختلاف و نقار و نفاق و دوگانگی وجود دارد، آنها را هرچه میتوانیم ضعیف کنیم، در دل خودمان آنها را سرکوب کنیم. ما راه طولانیای در پیش داریم. درست است که انقلاب، به ما و به حرکت ما شتاب داد - ما پیشرفتهای زیادی کردیم. ما از یک ملت درجه‌ی سه‌ی دنیا، به یک ملت عزیز تبدیل شدیم؛ ملتی که ملتهای مسلمان به او چشم دارند. در درون خودمان هم پیشرفتها خیلی زیاد بوده است - اینها درست است، اما ما هنوز اول راهیم.

اسلام ظرفیتش خیلی زیاد است. قله‌هائی که اسلام جلو ما قرار میدهد، خیلی برتر از اینهاست. باید این قله‌ها را طی کنیم؛ باید به این قله‌ها برسیم. اسلام توانست یک ملت را که از تمدن بوئی نبرده بودند و با علوم و دانشهای بشری هیچ رابطه‌ای نداشتند، اینها را در رأس قله‌ی دانش جهانی قرار دهد که همه‌ی دنیای بشری از دانش اینها، از معرفت

«4»